درخواست مجوز برای گرامی داشت سالروز حقارت فتنه گران
فیل کروبی و میر حسین هوس هندوستان کرده.
ترسم که نرسی به کعبه ای اعرابی ، این ره که می روی به انگلستان است.
از آنچه از تصاویر و خبرهای رسیده از نشست میرحسین موسوی و کروبی دیده و شنیده شده است از آن حکایت دارد که این دو نه تنها توبه نکرده اند بلکه اصلا به نظام مقدس جمهوری اسلامی و همچنین اصل ولایت فقیه ملزم نیستند و به دنبال فتنه ای جدید هستند.
این دو دیروز باهم تصمیم گرفتند بر طبق سفارشات اتاق فکر لندن و رسانه های حامیشان به دنبال درخواست مجوز برای گرامی داشت سالروز حقارتشان هستند.
صد افسوس و تاسف از بی خردی ایشان و از عدم شناخت این ها از مردم همیشه در صحنه که فتنه و فتنه گر را شناخته اند. به قولی به حنای سبز آنها رنگی نمانده .
آقای موسوی! اگر قرائت تو احکام قرآن را تعطیل می کند ما هم هستیم!
ارگان رسانه ای گروهک فدائیان خلق که به تازگی از توقیف پروانه فعالیت حزب مشارکت و سازمان مجاهدین (انقلاب) انتقاد کرده، با درج تحلیل فوق نوشت: آقای موسوی می گوید «ما مبلغ قرائت رحمانی از دین هستیم» اما به درستی روشن نیست که قرائت رحمانی از آئینی که کیفردهی جزو اصول آن است، امکانپذیر است یا نه و آیا می توان احکام قرآنی درباره «کفر» و «کافر» و «مشرک» و «منافق» را معوق گذارد و یا در توحید و نبوت شک امامت را نفی کرد؟
نویسنده لائیک «اخبار روز» نوشت: نگارنده با ولایت فقیه در توافق کامل است که حکومت ولایت، حکومت ناب محمدی]ص[ است. این سایت گروهکی در عین حال سخنرانی ها و بیانیه پراکنی موسوی را بی فایده خواند و نوشت: تا زمانی که آقای موسوی می تواند به بهانه سال نو به دیدار دوستان و حامیانش برود و سخنرانی نماید، به این معناست که رژیم از این بابت هراسی به دل ندارد و زیان و خسارتی را متوجه خود نمی بیند. بلکه ممکن است که آن را سودبخش هم ارزیابی کند. شاید به آن دلیل باشد که آقای میرحسین موسوی و دیگر یارانش را شیرانی می پندارد که یال و کوپالشان را از دست داده اند.
ملیحه محمدی یکی دیگر از عناصر سابقا چپ و به تازگی دموکرات و لیبرال شده نیز در سایت ایران امروز به توصیه موسوی به صبر و استقامت پرداخت و با اشاره به انتقاد محافل اپوزیسیون از اینکه «صبر و استقامت، خب که چی» می نویسد: در طرف مقابل نه تنها جمهوری اسلامی، که انبوهی از همان مردم بند توهم نسبت به حاکمیت و متوهم نسبت به ما ایستاده اند و بسیاری از آنها می توانسته اند با اعتقاد به احمدی نژاد رای داده باشند و از اپوزیسیون سبزها نگران باشند و آنها را برنتابند. اینها چنان که ما برای چاره کردن غیض و غضب خود بیان می کنیم، مزدور و جیره خوار رژیم نیستند.
کار دشوارتر ما با اینهاست. وی که برخی بستگانش در آشوب ها فعال بودند و خود نیز در آن ایام هیجان زده بود اکنون می نویسد؛ دوستانی که تاکید بر صبر و استقامت را دون شأن جنبش می دانند، می توانند بگویند در این میدان مبارزه در دستان ما چه هست و اقتدارگرایان حاکم کدام سلاح را از دست داده اند؟ آیا اگر رهبران جنبش سبز در داخل فرمان حمله به رژیم نداده اند از جانب دیگران در خارج هم صادر نشده است؟ کسانی که معتقدند مردم ایران برای حمله به رژیم چشم به دهان آنها دوخته اند، آیا فرمان حمله به زندان اوین را صادر نکردند؟
