اصلاح طلبان، اربابان آمریکایی شان را ناامید کرده‌اند

دیپلمات های آمریکایی در هیچ کشور دیگر خاورمیانه همچون ایران دارای ارتباطات گسترده نبودند و با این وجود در هیچ کشور دیگری هم مانند ایران اینگونه به خطا نرفتند. پیش بینی نکردن انقلاب 1979 و حتی ممکن ندانستن آن یکی از بزرگ ترین ارزیابی های غلط سیاست خارجی آمریکاست. این ارزیابی غلط و ناگوار، همچنان تا امروز اثرگذار است.
نشریه آلمانی اشپیگل با درج این تحلیل نوشت: کاندولیزا رایس وزیر سابق امور خارجه آمریکا در ابتدای سال 2006 و چهار سال بعد از اینکه ابعاد واقعی برنامه هسته ای ایران فاش شد اعلام کرد چنین خطایی نباید یک بار دیگر رخ دهد. وی گفت «چالش ایران» بیشترین اولویت را دارد اما سال های طولانی بعد از اشغال سفارت آمریکا در تهران توان کارشناسی تشکیلات او را دچار فرسایش کامل کرده است. به همین دلیل هم وزارت خارجه مجموعه ای از «ایستگاه های نظارتی» دور ایران برقرار کرد. از آن زمان به بعد در سفارت خانه های آمریکا در باکو و عشق آباد و بغداد و لندن و همچنین کنسولگری های این کشور در دوبی و استانبول گروهی ویژه از «ناظران ایران» به جمهوری اسلامی می پردازند. این کارشناسان با مخالفان و طرفداران سابق حکومت و دانشجویان تجار مخالف گفتگو می کنند.
اشپیگل آنگاه گزارش داد که دیپلمات های آمریکایی، به استناد مخالفان جمهوری اسلامی، برخی عناصر معرکه گردان فتنه گران را چنین ارزیابی می کنند «میرحسین موسوی نامزد شکست خورده انتخابات ریاست جمهوری، لجوج است اما کاریزما و مقبولیت ندارد. مهدی کروبی جسور است اما نفوذ و پذیرش لازم را ندارد. رئیس جمهور سابق محتاط و ضعیف است. رئیس جمهور اسبق هم تاکتیک دان است اما پشتیبانی ندارد هر چند که استادانه برای مخالفان پول تهیه می کند»!
مجله آلمانی اضافه کرده است: هیلاری کلینتون در تابستان 2009 بویژه از ایستگاه نظارتی در پایتخت ترکمنستان (عشق آباد) برای گزارش های «بسیار مفیدش» در مورد انتخابات ریاست جمهوری ستایش کرد. به گفته کلینتون «ناظران ایران» در عشق آباد به مدیران در طبقه هفتم وزارت خارجه آمریکا «اطلاعات مهمی دراین باره» دادند «که طبقه کارگر در ایران» در مورد انتخابات چه نظری دارد. نظر کارگران با نظر روشنفکران غرب گرا تفاوت بسیار دارد. یکی از مشهد به «ناظران ایران» در ترکمنستان می گوید «مردم شاید به برخی از مقامات انتقاد داشته باشند اما حکومت اسلامی را می خواهند.»
اشپیگل در پایان ضمن اشاره به نفوذ ایران در عراق و افغانستان می نویسد: ایرانی ها معتقدند آمریکا خود را در این دو کشور گیر انداخته است. آنها به آمریکایی ها پیام می دهند که شما نه می توانید بمانید و نه می توانید بروید. نیروهای شما هم در تمام منطقه هدف ما هستند. بنابراین بهتر است در سیاست های خود تجدیدنظر کنید. گفته می شود حمله به نیروهای انگلیسی در جنوب عراق هم با ایران مرتبط باشد.